พาเธอมาเพียงดาว

หมื่นจรินทัพหน้าแห่งเมืองโบราณถูกข้าศึกบุกเสียบดาบลงกลางอกตายคาสนามลบ

ตื่นขึ้นมาอีกทีดันอยู่ยุคสมัยไม่คุ้นตานัก ยังไม่ทันจะได้รู้เรื่องรู้ราวก็ดันถูกจับให้ไปอยู่โรงพยาบาลจิตเวช

เพราะถูกมองว่าเป็นคนบ้า ทั้งๆที่ความเป็นจริงแล้วเขาเป็นเพียงชายหนุ่มวันละอ่อนตัวน้อยๆ 

อ่อนต่อโลกภายนอกและโลกภายในหน้าตาน่ารักน่าเอ็นดู 

เหมือนหมาตัวหนึ่ง

สิ่งเดียวที่ยังยึดให้เขาอยากใช้ชีวิตต่อบนโลกใหม่แห่งนี้มีเพียงสิ่งเดียว

แม่หญิงแพรวสวย

บุคคลที่มีหน้าตาสะสวยเกินกว่าหญิงสาวใดในโลกนี้จะหามาเทียบเท่า

กิริยาท่าทางเหมือนถูกขัดเกลาออกมาจากวังหลวง จึงเป็นที่พึงพอใจของหมื่นจรินเป็นอย่างยิ่ง 

แต่ฉไนอยู่นานๆไปกิริยาที่เห็นมันดันแปลกตาแปลกใจ จนนึกว่าบางทีคนที่ต้องอยู่โรงพยาบาลจิตเวชนั้น

ควรเป็นแม่หญิงผู้นี้มากกว่าตน

คำเตือน:นิยายนี้เขียนโดยคนบ้าสมองไหลที่หัวตันเขียนนิยายซีเรียสต่อไม่ออก โปรดอย่าคาดหวังสาระใดๆจากนิยายเรื่องนี้ เนื้อหาหลายช่วงนั้นเป็นเนื้อหาสำหรับบุคคลที่ทิ้งความเครียดไว้ที่ถังขยะหน้าห้องเป็นที่เรียบร้อยแล้ว 

โปรดใช้วังธรรมกายในการรับชม

!นิยายเรื่องอื่นยังคงอัพต่อไป ที่หายไปเพราะเขาไม่รัก

!นิยายเรื่องนี้ไม่อิงประวัติศาสตร์หรือความเป็นจริงใดๆในโลกนี้ ทุกอย่างสามารถเกิดขึ้นได้แม้กระทั่งปลาออกลูกเป็นหมา โปรดถอดสมองก่อนการอ่าน ถ้าให้ดีถอนแบตเตอรี่ด้วยก็ได้

!นางเอกไม่ได้เป็นบ้า แต่เป็นคนสวย

!พระเอก อย่าไปหวังอะไรมาก อย่าไปคงอย่าไปเครียด

ส่วนชื่อเรื่องไม่ค่อยเน้นมินิมอลเน้นอ่านแล้วปวดหัวเขว้งโทรศัพท์ทิ้งดีกว่า ส่วนเนื้อหา อย่าไปคงอย่าไปเครียดให้คนแต่งมันเครียดคนเดียวพอ

ติชมกันได้ผ่านทางคอมเม้นต์หรือท่านใดคิดว่า มันอาจจะช้าเกินไปสามารถส่งโทรจิตมาได้ แต่ท่านกรุณาปีนยอดเสาสูงสามสิบเมตรเพื่อสัญญาณที่เสถียร

ขอบพระคุณนักอ่านทุกท่านเป็นอย่างสูง

สามารถพิมว่าไรท์สวยมากได้ทุกเมื่อข้อความของท่านจะถูกอ่านโดยทันที

#คนสวยพูดไปเรื่อย#หากพ่อท่านใดต้องการเปย์ฟ้าโดเนทมาได้เลยค่ะ ฟ้ารักพ่อนะคะจุ๊บๆ(ฟ้าไม่มีตังซื้อปกจึงมาเรียนให้พ่อทุกท่านทราบ)หากมีตังแล้วฟ้าจะรีบไปหาปกมาให้โดยด่วนแต่ขอฟ้าหาตังก่อนเงินในบัญชีไม่พอใช้จริงๆ